Analiza e Project Syndicate

Sfidat e zgjedhjeve presidenciale të SHBA në vitin 2020, duhet t’i japin fund nocionit popullor që Presidenti i SHBA Donald Trump është njeri i presidentit rus Vladimir Putin.

Edhe nëse Trump humbet, performanca e tij tregon që është ai që është mjeshtri i propagandës dhe se Putini është ai që duhet të mbajë shënime. Në fakt, fushata e gënjeshtrave e Trump mund të bëhet modeli i ri për mënyrën se si demokracitë e dështuara (dhe autokracitë që paraqiten si demokraci) zgjedhin udhëheqësit e tyre në shekullin e njëzet e një.

Nuk mund të mohohet zotërimi i Trump ndaj mediave sociale, retorika gjysmë koherente, por të mbushur me emocione për të hedhur dyshime mbi të vërtetat, sulme ndaj kundërshtarëve dhe lavdërim i vetes.

Kjo magji e zezë dixhitale është bërë elementi thelbësor i stilit të “udhëheqjes” së Trump. Ndërsa popullariteti i vetë Putinit vazhdon të bjerë, ai mund të përpiqet ta imitojë atë.

Për të qenë të sinqertë, autokratët e tjerë të botës vështirë se janë fillestarë kur bëhet fjalë për manipulimin e opinionit publik. Presidenti turk Rexhep Tajip Erdogan përdor hologramet për t’u paraqitur, i ngjashëm me Allahun, në tubime të shumta njëkohësisht. Kryeministri indian Narendra Modi ka veshur xhaketa të porositura në të cilat shiritat shkruajnë emrin e tij të plotë.

Trump, megjithatë, i ka turpëruar të gjitha këto përpjekje me qasjen e tij ndaj propagandës në formën e saj bashkëkohore, gjithëpërfshirëse “pas së vërtetës”. Ai ka përfituar dhe ndihmuar një kulturë politike në zhvillim, në të cilën çdo debat, bisedë ose ngjarje është i përshtatur nga thirrjet emocionale dhe plotësisht i shkëputur nga informacioni objektiv. Nuk ka asnjë magjistar që fshihet pas perdes këtu.

Trump është një magjistar që qëndron në qendër të skenës dhe pak më shumë se gjysma e votuesve amerikanë pëlqejnë atë që shohin, ose preferojnë iluzionin, më shumë se realitetin.

Merrni parasysh përpjekjet e suksesshme të Trump për të ulur mbështetjen hispanike për Joe Biden. Në Florida, Trump arriti të mashtrojë një pjesë të popullsisë Latine se ai është shpresa e tyre e vetme ekonomike.

Trump arriti të bindë një segment që ai dhe ai vetëm do të mbrojë lirinë e Kubës dhe Venezuelës.

Trump ka nxitur me mjeshtëri zemërimin dhe inatin brenda popullatës së bardhë – veçanërisht ata pa një diplomë kolegji – shpesh me deklarata që duken shumë si nxitje të dhunës kundër afro-amerikanëve, politikanëve demokratë dhe zyrtarëve të zgjedhjeve. Ai u ka dhënë miliona amerikanëve të bardhë një licencë për të vepruar sipas impulseve të tyre më raciste dhe ekstreme.

Trump gjithashtu ka çliruar mbështetësit e tij nga barra e shqyrtimit të fakteve shkencore, apo edhe të mendimit racional.

Falë shembullit të Trump, vetëm në Shtetet e Bashkuara ekziston dyshimi për nevojën e maskave të fytyrës dhe distancimit shoqëror gjatë një pandemie. Vetëm në Amerikë masat e nevojshme paraprake për të mbrojtur veten dhe fqinjët e tyre shihet si një shenjë e dobësisë ose “socializmit”.

Virusi është një “mashtrim” dhe një kërcënim i vërtetë për të cilin vetëm Kina mban përgjegjësi.

Sigurisht, të gjithë politikanët tundohen të fajësojnë të tjerët për dështimet e tyre.

Bashkimi Sovjetik ia atribuonte rënien e tij të dukshme dëshirës së qytetarëve të saj për xhinse dhe xhaz amerikan.

Në vend që të adresonin mangësitë e tyre pas zgjedhjeve të vitit 2016, demokratët zgjodhën që të gjitha fajet për humbjen e Hillary Clinton t’i hidheshin Putinit dhe ndërhyrjes së zgjedhjeve ruse. Por SHBA. nuk e shkatërroi Bashkimin Sovjetik; sistemi Sovjetik shkatërroi vetveten. Dhe Kremlini nuk zgjodhi Trump; votuesit amerikanë po.

Numri i votave në vitin 2020 e bën këtë fakt themelor më të qartë se kurrë.
Rezulton se pothuajse gjysma e publikut amerikan favorizon stilin përçarës, anti-demokratik të Trump ndaj thirrjeve të Biden për kompetencë, përvojë dhe mirësjellje.

Duke shkruar për Amerikën në 1986, filozofi francez Jean Baudrillard përshkroi një lloj “hiperrealiteti” në të cilin miti, shfaqja dhe simulimi bëhen të padallueshëm nga bota reale.

Vizioni nostalgjik i Trump për ta bërë Amerikën “përsëri të madhe” mbështetet pikërisht tek kjo.

Trump është mbreti i hiperrealitetit “pas të vërtetës”, duke mashtruar një botë në të cilën mbështetësit e tij janë viktima të komploteve të ndryshme dhe skicave të liga në mënyrën e tyre të jetës, nga e cila vetëm Trump mund t’i shpëtojë ata.

Gjithkush ka dëshira të errëta, natyrisht, por shumica prej nesh kurrë nuk do të vepronte me të vërtetë.

Trump tani ka bindur dhjetëra miliona amerikanë që të përqafojnë demonët e tyre të brendshëm.

Nihilizmi ka zbritur në republikë dhe amerikanët nuk kanë askënd për të fajësuar përveç tyre.

Nina L. Hrushcheva, Profesore e Çështjeve Ndërkombëtare në Shkollën e Re, është pjesë e Institutit të Politikave Botërore dhe bashkëautore (me Jeffrey Tayler), së fundmi, e librit “Në gjurmët e Putinit: Kërkimi i shpirtit të një perandorie anembanë njëmbëdhjetë zonave kohore të Rusisë”.

Përkthyer dhe përshtatur nga Project Syndicate/ Konica.al